صبح زود ، همین کــ ه از خــانــ ه بـیـرون زد

  گـفـت : « مـسـابـقــ ه مـی دیــم! »

  و قـبـل از ایـنـکــ ه نـظـر او را بـشـنـود ،

ادامــ ه داد: « از الــان تــا شـب »

  چـشـمـش بــ ه زنـی کــ ه از ســر کــوچــ ه می آمــد افـتـاد ؛

نـگـاهــ ــش را کــج کــرد.

  بــ ه شـیــطـان گـفـت : فـعـلــاً یـک – هــیـچ بــ ه نـفـع مــن !