تردید نکنید. همه ما به پیامبری مبعوث شده ایم. این تکلیف پرفضیلت، بزرگ و سنگین را پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله از جانب خداوند بر دوش ما نهاد. آن حضرت مامور به ابلاغ پیام مهمی بود که اگرآن را ابلاغ نمی کرد رسالتش ناقص می شد، تمام زحمات بیست و سه ساله اش هدر می رفت و ناتمام می ماند. نه تنها زحمت خودش که زحمات تمام پیامبران ناقص می ماند.
اکنون نوبت ماست که با پیامبری خویش این وظیفه را انجام داده و در امتداد راه پیامبر عزیزمان حرکت کنیم. اما کی و کجا به پیامبری برگزیده شده ایم و چه پیامی بر عهده ما نهاده شده که برسانیم؟
روز عید غدیر، عید بعثت ما به پیامبری است. روزی است که پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله تمام مسلمانان را به این کار مهم امر نمود و فرمود:
پیام غدیر را به همه برسانید.
آری ما پیامبران غدیریم. درست است که ما در روز غدیر حضور نداشتیم تا افتخار پیامبر شدن را از دهان مبارک بهترین خلق خدا بشنویم اما هر که را بر سفره غدیر جایی داده اند و از آن متنعم شده؛ پیامبر غدیر است که خدا را بر این نعمتش هزاران مرتبه شکر، که به قدر ظرفیتمان جرعه ای از غدیر به کام ما نیز چشانده است. از این رو باید به شکرانه این حضور، پیام غدیر را به همه برسانیم. البته هر پیامبری باید خود پیام را به خوبی یاد گیرد، بفهمد و درک کند تا بتواند پیام حق را به دیگران برساند. برای این کار باید از خطبه غدیر شروع نمود و باخواندن و فهمیدن و تامل و تفکر در آن به فضیلت و عظمت این واقعه تاریخ ساز پی برد.
البته برخی گمان می کنند پیام و خطبه غدیر را فقط باید به گوش مخالفین رساند و ما که از شیعیان و متمسکین به ولایتیم نیازی به خواندن،یادگرفتن و دقت کردن در آن نداریم، اما باید دانست که خطبه غدیر دریای معارف است. هرکه میخواهد ولایت را بشناسد و از مقام و جایگاه مولا آگاه شود و ولایت را بفهمد، باید با خطبه غدیر آشنا شود.
خطبه غدیر خلاصه و چکیده بیست و سه سال نبوت پیامبر است. خطبه غدیر مجموعه ای عظیم از معارف است که دریای نبوت و ولایت را به آسمان بی انتهای توحید متصل می کند.
از سوی دیگر خطبه غدیر، عامل افتخار، امید، شکر و نشاط است. شنیدن توصیف جان از زبان جانان، پرنده روح را آنچنان به وجد می آورد که می خواهد قفس تن را بشکند، به آسمان رود و عشق را طواف کند.
درک و فهم خطبه غدیر حس شکرگزاری عجیبی به انسان می دهد که در پرتو آن هیچ کمبود و نقصی را احساس نمی کند به گونه ای که اگر تمام دنیا را هم از او بگیرند باز هم سجده شکر بر آستان پروردگار می گذارد که الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه علی ابن ابی طالب.
آخر کسی که قلبش لبریز از محبت علی علیه السلام است چه غم دارد. با علی بودن به تمام عالم می ارزد. اصلا عالم ارزشی ندارد که در مقابل با علی بودن قرار گیرد. چه لذتی بالاتر از اینکه مولایمان علی علیه السلام باشد.
وقتی به این لذت بالاتر از توصیف، بیندیشی، دیگر هیچ نقص و کمبودی خاطرت را آزرده و مکدر نمی کند.
وقتی فضیلت های بیشمار مولای متقیان و امیرمومنان را در خطبه غدیر می خوانی آن وقت است که لذت تمسک به ولایت امیر مومنان را می چشی و با تمام وجود زمزمه می کنی که :
تمام لذت عمرم همین است که مولایم امیرالمومنین است