می خواهم با تسبیـح اشـکهایم ذکـر گـویت باشـم؛


همین که تسبیـح تمام نمـی شـود بـرای آرامشم کافیست... . . .


همه مـی رونـد، همه پشـت می کنند، همه نامهـربان مـی شونـد.


تو بمـان، تو باش، تـو نـرو، تـو پشـت نـکن، تـو مهـربان بـاش.


تو بـرای من کافی بودی، تو برای من کافی هستی.


یا کافیَ مَن استَکفاه


تمام غصـه های دنیارو با یک جمله مـی شه تحمل کرد:


خـــدایــآ ... مـی دونــم کــه مـی بیــنـی