آنگــاه کـه دلـــتــــ گـرفــتـــ ،
آنگــاه کـه دلتنـگــی، امانتـــ را بریــد ،
دیگر مـنـتِ " زمیـ ـ ـن " را نــکـش !
بخــاطـر بیــاور،
راهِ آسمـان بـاز است ...
پــر بکـش !
او همیشــه آغــوشش بـاز استــــ ،
نگفتــه تـو را می خوانــد ...
.
.
بـه سمتــــ خـدا قــدم بــردار ،
تا ده قـدم آمدنـش بــه ســوى خــود را ،
بــه تمــاشـا بنشیـنـی...