صبح زود ، همین کــ ه از خــانــ ه بـیـرون زد
گـفـت : « مـسـابـقــ ه مـی دیــم! »
و قـبـل از ایـنـکــ ه نـظـر او را بـشـنـود ،
ادامــ ه داد: « از الــان تــا شـب »
چـشـمـش بــ ه زنـی کــ ه از ســر کــوچــ ه می آمــد افـتـاد ؛
نـگـاهــ ــش را کــج کــرد.
بــ ه شـیــطـان گـفـت : فـعـلــاً یـک – هــیـچ بــ ه نـفـع مــن !